Eric Delvallée
‘Ik ben helemaal in mijn sas wanneer ik kan varen!’ glimlacht Eric Delvallée. En dat wordt helemaal duidelijk tijdens het interview in de aanloop naar dit portret. Deze loods voelt zich twee keer helemaal thuis in de haven van Brussel.
Ten eerste omdat hij er woont. Eric is ook conciërge van het kantoor van de havenmeester, waar hij met zijn gezin woont. En daarnaast ook omdat hij al zo’n dertig jaar voor de haven werkt en dus alle hoekjes en kantjes kent. Hij begon op vrachtschepen en werkte zelfs in een drukkerij, maar in 1991 ging hij aan de slag als bruggenman en sluiswachter. ‘Maar zal ik je eens iets zeggen, ik ben eigenlijk houtbewerker van opleiding!’
We zijn verrast dat hij ons verwelkomt in zijn uniform (‘Twee strepen en de rang van hoofdbediende!’, zegt hij trots), maar de man van 56 vertelt dat het gemakkelijker is om een uniform te dragen als je de vaarregels wilt laten naleven, die gelijk zijn aan een politiereglement.
Zijn taak? Het kanaal schoonmaken aan boord van de Castor, de allereerste schoonmaakboot gecharterd door de haven van Brussel. ‘Hij ziet er een beetje uit als een catamaran en hij kan perfect bediend worden door drie mensen: een loods en twee mensen die met een grote hark het afval dat hier dobbert, binnenhalen. De boot heeft ook een mandje dat, als je niet te snel vaart, in het water ligt en alles meepikt wat hier drijft. Op een volledig huis na heb ik zo’n beetje alles al in mijn netten gevonden. Zelfs een kluis, tot onze grote verrassing!’
Wat niet iedereen weet, is dat de haven van Brussel een cruciale rol speelt in de preventie, het beheer en het verwijderen van afval dat jammer genoeg nog veel te vaak in het kanaal en op de oevers ligt. Ieder jaar wordt zo’n 40.000 m3 modder gebaggerd en niet minder dan 200 m3 afval opgeruimd in en rond het kanaal.
Eric vertelt met plezier over de andere machines die hij heeft om deze vervuiling aan te pakken: onder de brug van de square De Trooz ligt een drijvend systeem dat afval opvangt en verwijdert zonder de gebruikers van het kanaal te hinderen. Iets gelijkaardigs, de Clean River, zien we voor de kantoren van de haven. Hij is gemaakt van gerecycleerd plastic. Zo wordt het recupereren van afval een milieuvriendelijke en duurzame taak.
Het gevoel iets te betekenen
‘Ik zal niet liegen, ik vind de mensen vuil en ze gooien alles zomaar in het kanaal. Tijdens de vakantie is het water vreemd genoeg opeens veel properder. Dan is er minder volk in de hoofdstad.’ Na een beetje aandringen geeft Eric Delvallée nog iets toe: de geur van het gerecupereerde afval, waarin vaak organisch materiaal zit en dat de neusgaten van de schippers zwaar op de proef stelt. En soms ook het gewicht van spullen die vol water zitten en die met de hand opgevist moeten worden. Maar doorheen de jaren zijn die ongemakken wat gesleten.
Een hele vloot
Eric en zijn collega’s hebben een hele vloot liggen in de haven van Brussel: naast de Castor is er nog een tweede schoonmaakboot, de Botia, naar een Aziatische vis. Verder is er ook nog een ponton met twee watertanks; de Pollux, die ook voor de schoonmaak wordt gebruikt; de Bruocsella, het snelle bootje dat vips naar de installaties brengt; en de Mounir, een rubberboot die voor noodinterventies het water op mag en dan vooral om de federale politie bij te staan. Tot slot heeft hij nog een scoop voor ons: ‘Ik weet niet of ik het mag vertellen, maar er loopt een project voor een 100% elektrische boot, die de omgevingslast nog zal verminderen en onze taak nog milieuvriendelijker en duurzamer zal maken.’
Een man die geniet
Het is een aangename wandeling langs de oevers in het gezelschap van Eric Delvallée, een rechtschapen man die zijn taken trots en met plezier uitvoert. Zijn glimlach gaat schuil achter een dikke snor. De haven van Brussel is niet zijn enige hobby: ‘Ik teken en schilder ook en ik ben onlangs begonnen met leerbewerking. Ik wil er tassen van maken. Ik hou van alles wat mooi en ook nuttig is.’
